Boşanmış çiftlerin büyük bir bölümünün, evliliklerinde ciddi ve sürekli çatışma yaşadıkları; bazı çiftlerin ise, hemen hemen her şey üzerine tartışabildikleri belirtilmektedir. Tartışmaların bazılarının ciddi olduğu; bazılarının ise, çok küçük şeyler için olabildiği söylenmektedir. Ekonomik sorunlar, eşlerin kişilik özellikleri, iletişimsizlik, eşlerden birinin eşi tarafından sevilmediğini hissetmesi, maddi konular, çocuklar, aile yaşantısı ve ailedeki roller üzerinde en yoğun tartışılan konular arasında yer almaktadır. Eğer çiftlerin çatışmayı çözme yetenekleri yoksa çatışmaların en sonunda boşanmaya yol açabildiği belirtilmektedir.
Boşanan çiftlerin yaklaşık üçte ikisinin çocukları olduğundan boşanmanın bir sürecine, ebeveyn boşanması adı verilmektedir. Anne ve babanın boşanmaya karar vermelerinin öncesinde ve boşanma sürecinde çocuğu etkileyen en önemli konulardan birisi de anne ve babası arasında yaşanan çatışmalardır. Eşler özellikle boşanma kararı almadan hemen önceki süreçte oldukça fazla çatışma yaşamaktadırlar. Bu çatışmalı ev ortamı da, kuşkusuz çocuk üzerinde olumsuz etkiler ortaya çıkarmaktadır.
Çocukların velayeti, ziyaret kuralları, her iki ebeveynin çocuk üzerinde üstlenmesi gereken sorumluluklar gibi kararların verildiği bu süreç, oldukça stresli olabilmektedir. Hatta bu süreçte ebeveynlerin çocuklarını birbirlerine karşı silah olarak kullanması ya da çocuklarını kendi aralarındaki çatışmadan uzak tutamamaları nedeniyle bu sürecin boşanmanın en trajik kısmı olabileceği belirtilmektedir. Hem boşanma öncesinde eşler arasındaki evlilik çatışmaları hem de boşanma sürecindeki çatışmalar çocuğu olumsuz etkilemektedir. Bu konudaki literatür incelendiğinde, evlilik çatışması ve boşanma sürecindeki çatışmaların çocuk üzerindeki etkileri ve çocuğun boşanma sürecine uyumunu inceleyen çok fazla araştırma olduğu görülmektedir.
